Hoe behoud je je innerlijke kalmte, sereniteit en rust wanneer er rond je vooral incoherentie is ?
Incoherente reacties rond corona, nucleaire dreiging, een absurde oorlog dichterbij dan wat ons lief is, een klimaat dat nu heel snel opwarmt en waar onvoldoende tegen gedaan wordt, … Allen kunnen ze op hun beurt innerlijke oude gevoelens van onvoorspelbaarheid en onveiligheid triggeren.
Viktor Frankl, een Oostenrijkse neuropsychiater die de concentratie-kampen doormaakte, er zijn vrouw en familie verloor, leert ons de belangrijke les over waardigheid. Je waardigheid is je ultieme vrijheid en kan je nooit afgenomen worden. De diepe overtuiging dat je zult omgaan met wat er om te gaan is, en de manier waarop je dat zal doen het verschil zal maken, voor jezelf en de anderen.
“Everything can be taken from a man but one thing: the last of the human freedoms—to choose one’s attitude in any given set of circumstances, to choose one’s own way.”
De concepten die bij waardigheid horen, zijn een nobele houding, een innerlijke vrijheid, een eigen opinie wars van bezorgdheden rond je imago, leiderschap, zelf-determinatie. Deze sensatie van zelf-respect in je oproepen, door bvb letterlijk een “waardige” houding aan te nemen, beïnvloedt je gedachten en je zijn in de wereld. In deze waardige houding win je je wijsheid terug, je nuance, je relativeringsvermogen. Deze waardigheid helpt je om tot bezonnen actie te komen, hulpvaardig te zijn.
Heb je beelden van waardige mensen, acteurs, personages in films of boeken ? Meestal bewonderen we dit. Of van een moment waar je zelf je waardigheid behield ? Eenvoudigweg letten op hoe je recht zit, je schouders naar beneden maar niet helemaal, je borstkas geopend, rustig vooruit kijkend met een open blik. Denken aan situaties waarin je dit gevoel kon bereiken, helpt. Uiteindelijk wordt het een levenshouding. Een levenshouding van ultieme vrijheid, met (zelf-)respect, waarin je je doelen kan bereiken maar ook rustig kan blijven bij de meest absurde omstandigheden. Je waardigheid kan je niet afgenomen worden want die gaat niet over wat er met je gebeurt maar hoe je ermee om gaat.